Κοιταξα τα βουνα με ταπεινοτητα και ενας κρυος ανεμος μου δειξε ενα μονοπατι.Αφησα πισω το χρονο και την ζωη μου και αρχισα να ανεβαινω ψηλα.Ειδα τα χρωματα σου να στολιζουν την φυση.Ακουσα την φωνη σου να συνοδευει τα πουλια.Καθισα και κοιταξα το οριζοντα.Ενιωσα την ομορφια της ζωης και δεν ελειπες.Για λιγο απορησα και χαθηκα στις αναμνησεις μας.Ξαφνικα στον ουρανο ειδα την μορφη σου.Γελασα και εκλαψα....Ερχεται ο Χειμωνας και σου υποσχομαι οτι στα μονοπατια που θα διασχισω θα σε αναζητω....Οχι για πεισω τον ευατο μου με ψευδαισθησεις...Για να σε τιμω και να τιμω οτι καλυτερο μου συνεβει.Εσυ Μητερα και η οικογενεια μας...........
